My aim is my quest

*चेहर्यावर गोड असं स्मितहास्य अन् गालावर खळी असलेली तु.....सखे नेहमी आनंदी राहा...!! स्वत:शी संवाद घालत स्वत:ला आणखी खंबीर बनव हं, सोबतच स्वत:च्या धाडसासाठी एक मीठी मारण्यासही नको गं विसरू. मुलगी आहे म्हणून काय झालं...?? तुझं स्वातंत्र घट्ट करत थोडं फैशन च्याही आहारी जात थोडं make up ही कर म्हणतो मनाचं अन् तनाचंही....कसंय न काही मग त्यातही टोमणे मारायला मागं उरत नाही गं..कि हे काय वरून पाऊडर, फाऊंडेशन अन् लाली लावली कि सौंदर्य निखारलं म्हणत आतलं सौंदर्य काही औरच म्हणजे काळच आहे असंही म्हणतात. म्हणून मनाने निर्मळ, निरागस अन् तेवढीच खंबीर बन अगं पोरी....!!*

*LITERARY...........!! अगदी इथेच खरा घोळ होतो आणि अनेक नाती चिरडली भरडली जातात इथे अन् काही तर संपुष्टात ही येतात... म्हणूनच म्हणावंसं वाटतं काही problem झालाच तर आधी व्यक्तीला दोष देण्याआधी त्यामागचं कारण काय हे जाणून घेतलं ना तर अनेक अडचणींवर हसत हसत उपाय मिळतो. हो मान्य आहे कि, प्रत्येकाचा point of view हा वेगळाच असतो, पण त्याहूनही अधिक understanding महत्त्वाची असतेच असते प्रत्येक गोष्टीत, प्रत्येक नात्यात....!! तरीही आपलीच व्यक्ती आपल्याला अगदी चांगल्या प्रकारे समजून सांगत असेल न तर ऐकून घ्यावं आणि आपण खरंच चुक केली असल्यास मान्य करून घेऊन ती पुन्हा होणार नाही यासाठी स्वत:चं आत्मपरीक्षण करता करता स्वत:ला बजावून सांगावं माणसाने, कि बाबा रे ....ही चुक आता केली पण पुन्हा करू नको रे, उगाच गैरसमज होतील रे.!! पण ती समोरची व्यक्तीही कठोर असावी म्हणा तिनेही थोडं समजावून सांगण्यासोबतच थोडा विश्वासही दाखवावा म्हणा.हो मला मान्य आहे कि तु चुकले पण हा ही विश्वास आहेच कि तु असली चुक पुन्हा करणार नाही म्हणून. कारण कसंय ना, ह्या सांगण्यात जी आपुलकी येते ना हो, तीच आपल्याला अधिक ठाम बनव...

नातं ना हे फार खोडकरपणा ने निभावलं जावं, ते नातं प्रेमाचं असो वा मैत्रीचं, ते नातं असो रक्ताचं किंवा मानलेलं...पण ते तेव्हा च अधिक बहरते जेव्हा त्याला समजूतदारपणा ची कधी ऊब तर कधी सावली लाभते. ते नातं तेव्हाच अधिक फुलते जेव्हा त्याला कधी मायेची तर कधी रागाची काळी कसदार जमीन मिळते त्याला आणखीनच उभारी येण्यासाठी. कारण हे नातं प्रत्येकालाच नसतं मिळत हो, ते कधी मन हलकं व्हावं यासाठी तर कधी आनंदाचा उत्सव साजरा करण्यासाठी प्रत्येकालाच नसतो हो मिळत तो आपल्याच जिवलगाचा कधी डोकं ठेवण्यासाठी खांदा अन् मांडी...!! म्हणून म्हणतो जिवापाड जपावं त्या आपल्यातील आपल्या व्यक्तींना. कारण माणूस एवढाही भावनाहीन प्राणी नाहीये हो कि जो दु:ख पचवू शकेन. हो मान्य आहे कि काही हे दु:ख पचविण्यात खुप माहीर असतात पण काही काळ उलटुन जातो अन् ते पचवणं अतोनात कठीण होऊन बसतं.

आईची माया किती वेगळी असते ना....!! जिच्यासाठी तिची प्रत्येक लेकरं ही समानतेची असतात. प्रत्येकासाठी तिचं ते प्रेम हे सारखंच असतं...प्रत्येकासाठीच तिचं सारखं मन दुखतं‌. तिची जागा आयुष्यात कुणीच घेऊ शकत नाही.  तिची ती धडपड कायमच चालू असते, आपल्या पिल्लांना चांगलं जे काही उत्तम देता येईल यासाठी.

काही गोष्टी ह्या जिथल्या तिथंच सोडून दिलेल्याच बर्या असतात, उगाच वाद घालत कुणाचं मन दुखावल्या गेल्यापेक्षा, काही गोष्टींचा पुन्हा नाद केलेलाच बरा असतो. काही गोष्टी जास्त कान देऊन ऐकणंही घातचंच आहे बा. म्हणजे कधी काय होतं ...?? आपण एक म्हणतो तर समोरचा दोन लावतो...म्हणजे कसंय काहींच्या अगदी साध्या गोष्टी अगदी सोप्या पद्धतीनं जरी समजावून सांगितल्या तरी त्यांच्या पचनी पडत नाही ... म्हणून म्हणतो सोडून द्यावं काही,जे आपल्या उपयोगाचंच नसेल असं आणि जगावं थोडं मनमुरादपणे, जगावं थोडं स्वत:शीच तर कधी कधी आपल्या जिवलगांशी थोड्या खोड्या करत, जे आपल्या जगण्यासहीत थोड्या प्रमाणात त्यांचेही जीवन साध्य करेन एक हास्याची गोडी घेत, त्यांनाही आपण एक अनमोल जीवन जगत आहोत हा एक गोड भास झाल्यागत वाटेल.....!! म्हणून म्हणतो दुसर्यांना बदलून पाहायच्या आधी, दुसर्यातील चुका शोधल्यावर त्यावर चांगला उपाय काय....?? हे जर positive approach ठेवून बघितलं नं तर प्रत्येक गोष्टीवर आपल्याला उपाय दिसेल.  -शब्दरत्न

बापाच्या काळजाचा तुकडा असते मुलगी....बापाची दुसरी आई असते मुलगी.....!! म्हणून मुलीला साधी ठेच जरी लागली तरी बापाचे काय हाल असते, हे फक्त त्याच्या चेहऱ्यावरचे हावभावच आपल्याला सांगू शकतात.

विविध रंगी मुखवटे चढवलेले लोक दिसतात बरेचदा जेव्हा एक एक पाऊल समोर टाकत असतो आयुष्याच्या वाटेवरनं.... बरेच अनुभव येतात.

* करावा म्हणतो कधी विचित्र पणा आपल्या कलेला आपलंसं करत जगण्याचा आनंद द्विगुणित करण्यासाठी.......!*🤞🏻😇 -शब्दरत्न

राधेसारखी एक प्रेमळ, जिवलग, समजून घेणारी, प्रसंगी रागावणारी, मी रुसलोच कधी तर मला मणवणारी, एक गोड सखी असावी म्हणतो प्रत्येकाच्या जीवनात......!!  ह्रदयाला झाल्याच म्हणतो कधी जखमा तर प्रेमाने त्यावर मलम लावत त्याला हळूवार तिच्या गोड शब्दांनी बरं करणारी मैत्रीणही असावी म्हणतो आयुष्यात आयुष्याला अजून रसगंधमय करणारी........!! (शब्दरत्न)

*नात्यांच्या प्रेमळ संरचनेमध्ये बांधल्या गेल्यावर कधी कधी नटाला पान्याने घट्ट करावं लागतं, जेव्हा तो खुप सैल झाला असेल अन् हाताबाहेर जाण्याची शक्यता असेल तेव्हा रागाच्या भरात त्याला जोरदार कसावं लागतं तर कधी थोडा जरी ढिल्ला झाला असेल तर हळूवार पणे कसनंच योग्य असतं. अगदी याच नट-बोल्टाप्रमाणे नात्याचंही असतं.... गोष्ट आवाक्यात असली तर प्रेमानं तर आवाक्याबाहेर गेल्यास दोन कानाखाली देऊनही ते ठिकाणावर आणता येती....!! पण बर्याचदा आपण चुक झाल्यास एकमेकांना दोष देत बसतो तर त्याऐवजी त्यामागचं कारण काय हे जाणून घेण्याचा प्रयत्न केला न तर निश्र्चितच तो प्रश्न सुटून आपण पुन्हा योग्य वळणावर लागतो. कारण कसंय माहीतेय का.....?? कधी कधी नट फिट्ट करायच्या नादात तो प्रमाणापेक्षा अधिक घट्ट झाल्याने त्याच्या आट्याच खराब होऊन जाते, अगदी हेच ध्यानात घेऊन चाललं ना तर बर्याच नात्यात तडा जाण्याआधी आपण आपल्या प्रेमळ व्यक्तीला जपत एक आनंदाने त्या नात्याची पु:नबांधणी करू शकतो.....!!  (शब्दरत्न)*

असं म्हणतात कि रक्ताचं नातं हे रक्ताचंच असतं ज्याला कुठलाही शेवट नसतो.....पण काही नाती ही coincidently जुळली जातात जे थेट या ह्रदयीचे त्या ह्रदयी असते. त्यातही असतो खुप खुप छान जिव्हाळा, एक मायेची अनोखी ऊबही त्यात असते..... असते त्यात भरपूर प्रेम जे दाखवता जरी येत नसलं तरीही ह्रदयात मात्र ठिच्चुन भरलेलं असतं.....!! असंच एक अविश्वसनीय नातं माझं नि माझ्या मोठ्या बहीणीचं......!! जिच्या प्रेमात माझ्यासाठी कुठलाही स्वार्थ नाही, जिच्यातून माझ्यासाठी निवांत निस्वार्थ प्रेमाचा झरा हा कायमच वाहत असतो, कायमच असते तिचं कडूगोड बोलणं हे नेहमीच माझ्यातील चांगल्या गोष्टींला वाव मिळण्यासाठी तर कधी वाईट सवयींचा नायनाट करण्यासाठीच दीदीचं ते बोलणं मला कायमच आपलंसं करतं......!! कधीच वाटलं नव्हतं कि दीदीचं नि माझं एवढं घट्ट नातं तयार होईल म्हणून .... प्रत्येक गोष्टीत कसं निष्णात व्हावं यासाठी तिची कायमच धडपड चालू असते, चालू असते तिची एक खास पडझड सतत सकारात्मक राहावं यासाठी, वेळेची तर फारच बांधलेली म्हणजे वेळेचे काम हे त्याच वेळेस व्हायला हवं, हा तर कायमच चालत असलेला तिचा हट्ट असतोच असतो. योगा त...

असं म्हणण्यातही काही वेगळं नाही वाटत आता मैत्रीच्या बाबतीत...... "जीने का दुसरा नाम हैं दोस्ती.....!!" मित्र, तत्वज्ञ, वाटाड्या, यार, सखी..... अशा विविध नावांनी आपण एक व्यक्ती आपण आपल्या ह्रदयाच्या कप्प्यात बसवतो अन् तेही मैत्रीच्या नात्याने. यात gender हे मुळीच महत्वाचं नसते, महत्वाचं असते ते म्हणजे एकमेकांना खोलवर समजून घेणे, प्रत्येक सुखादु:खात सोबत जरी नसू पण मनाने तेवढंच मोठ्ठ पाठबळ देणे अन् महत्वाचं असतं ते हेही "एकमेकांवरचा विश्र्वास" कोणी कितीही राजा माणूस आला कि येवो पुढे एखादा बाप माणूस पण कुणाच्या एका सांगण्यावरून त्या विश्वासाला तडा जायला नको, पण मग आपल्यातही तेवढी हिम्मत मात्र नक्कीच असायला हवी तो विश्र्वास कायम राखण्याची. मैत्री हा बंधच फार फार कठीण असतो, जोडायला तर तारेवरची कसरत लागते, पण एकदा जुळला तर जीवनाचा सोनं झाल्यावानी वाटते.....पण आजची जर परीस्थिती बघितली न राजेहो तर कुठे काही वेगळीच चाललीय. ज्यामुळे कधी कधी यावरुन विश्वास पण उठून कधी कधी भुर्र पळून जातो....!! पण हे तेव्हाच होतं जेव्हा हे अनमोल नातं केवळ स्वार्थासाठी निभावलं जातं. खरं म्हणजे य...

*बघायचंय अगं राणी तुला या सुंदर नववारीत कधीतरी...* *बघायचंय गं तुला माझ्याकडे पाहून मला आपलंसं करताना कधीतरी....* *बघायचंय गं मला तुझ्याच रंगात न्हाऊन जाताना कधीतरी...* *आणायचाय गं तो क्षण मला जेव्हा तु खळखळून हसशील माझ्यामुळे कधीतरी.....!!* *#Bk*