My aim is my quest

कुण्या एकाच्या येण्याने वा जाण्याने का एवढं हरवून जावं.....?? पण स्वत:च्या गोड अन् अविश्वसनीय company ची साथ मात्र नेहमीच बनावं....!! कारण नाही या जगात एकही गोष्ट permanent अन् नाही या जगातील एकही व्यक्ती आपल्यासाठीही permanent आणि आपणही त्यांच्यासाठी permanent नाही आहोत. कारण ती त्यांची life मग तेच ठरवतील त्याच्या life मधील त्यांच्या व्यक्ती कोण अन् परक्या व्यक्ती म्हणजेच जे "लोकं" या सुंदर पदवीत मोडतात असे कोण हे ज्यांचं तेच ठरवतात. पण असो शेवटी ज्याची त्याची life. ते सर्व त्यांच्या जीवनात खुप खुश आहेत मग आपण याच गोष्टीत आनंद मानत आपणही आपल्या जीवनाचा आनंद घेत एक एक श्र्वास आत घ्यायचा प्रेमाचा अन् असलेले कुविचार अन् घृणाही बाहेर टाकायची त्याच श्वासासोबत. कुठलीही गोष्ट किंवा  व्यक्ती चिरकाल टिकणारी नसतानाही आपण कुण्या एकाच्या ह्रदयात येण्या जाण्याने आपण कधी कधी अन् बर्याचदाही किती disturb होतो राव.... पण आपल्या ह्रदयाचं दारही एवढं पक्क असावं कि त्यात सहज कुणी येताच कामा नये आणि येतही असेल तर त्याची खबरदारीही आपल्यालाच घेता यायला हवी नाहीतर कुणीही येतं अन् आपलं मन...

माझी शाळा......!!🥇 माझी शाळा आहे एक सर्वगुणसंपन्नतेचं मंदिर, जिथे प्रत्येक गुरुजण शिकवतात पुस्तकी ज्ञान अन् देतात आदर्शत्वाचे संस्कार....!! कुठं काही चुकल्यास मिळतो एक धपाटाही, पण चांगल्या गुणांना वाव देण्यास लाभते प्रेमाची गोड थापही, असे या दोहोंचे कडू - गोड मिश्रण म्हणजे माझी शाळा....!! विविध गुणांमध्ये आम्ही पारंगत होण्यासाठीही, अन् आदर्श विद्यार्थी बनण्यासाठीही  जिथे मिळते सकारात्मकतेची, लाखमोलाची प्रेरणा माझ्या गुरुजणांकडून, असे अविश्वसनीय Energy drink म्हणजे माझी शाळा.....!! शिस्तीची अन् प्रेमाची शिकवण नि आपुलकीची भावनाही, सोबतच गुरुजणांच्या प्रत्येक शब्दांतून मिळणारे योग्य-अयोग्यतेचे ज्ञानही, असे एकप्रकारचे परिपूर्णतेचे शिक्षण म्हणजे माझी शाळा.....!! - भाग्यश्री उ. काळे

Pn mg ekhadya shj mhtlelya goshtivrn kh aaplyach व्यक्ती ह्या "लोक" ही सुंदर उपमा देऊन एक जाणीव करून देतात कि कुठेतरी आपणच चुकलो याची स्पष्टता ही त्या वाक्यातून करून देण्यात काही सर सोडत नाही. मग आपल्याला च घृणा यायला लागते कि कदाचित आपणच चुकीच्या व्यक्तीला आपल्यातील आपलेपणाची जाणीव अन् भावना राखत जिवापाड प्रेम करत गेलो अन् त्याचा शेवट कधी झाला याचाही पत्ता आपल्याला लागला नाही याची प्रचंड खंतही वाटते.....😒😒😔😞

एक वाट निश्र्चित असावी ध्येयाची ध्येयापर्यंत जाण्यासाठी, एक वाट कायमच आपली असावी मेहनतीनं यश काबीज करून आनंद घेण्यासाठी, एक वाट सदैवच मोकळी असावी आपल्या जिवलगांसाठी, एक वाट ती ही असावी जेव्हा कुणीच नसताना आपणच आपल्याला आपलेपणाची जाणीव करून देण्यासाठी, एक वाट निर्माण करावी जे पैशाने श्रीमंत नसून मनाने प्रचंड शीलवान आहे अशा माझ्या  गोरगरिबांसाठी, एक वाट दिव्यांगासाठीही तयार करावी, एक  मित्र बनून मानवतेचे पालन करण्यासाठी, एक वाट कायमच मोकळी असावी आपल्यापर्यंत येत इतरांचे दु:ख मांडून त्यांचा मदतेचा हात बनण्यासाठी......!!

दुरावा ही थोडा हवाच असतो कधी कधी नात्यांमध्ये....कारण त्याशिवाय नात्याची कींमत कळत नाही न राव. पण तो दुरावाही जास्तकाळ नसावा नाहीतर नात्याचे महत्त्व कळायच्या ऐवजी नातंच संपुष्टात येईल. परंतु जेही नातं खरं असतं न, अन् ज्या व्यक्ती आपल्या असतात त्या कधीच दूर जात नाहीत, जरी शरीराने दूर गेल्यात पण मनाने त्या सदाकाळ सोबतच असतात, आपल्या सुखदुःखात सोबत राहतात, आपल्या कठीण काळात खंबिरतेने उभं राहण्यास मोलाचं बळ देतात. म्हणून म्हणतो जास्त तर नाही पण आयुष्यात एकतरी व्यक्ती अशी कमवावी जीचा आपल्यावर अन् आपलाही तिच्यावर अतोनात विश्र्वास असेल, जीचा आपल्या कार्यक्षमतेवरही प्रचंड विश्र्वास असेल. कारण कधी काळी जेव्हा ही आपण खचून गेलो असू तेव्हा या आपल्या व्यक्ती कायमच आपल्या पाठीशी उभ्या असतात. कधी प्रत्यक्षपणे तर कधी अप्रत्यक्षपणे ही कायमच धुर देत मनाला उभारी आणण्याचं अविश्वसनीय काम नेहमीच करत असतात.

काल   सहजच क्रिष्णासोबत थोड्या गप्पा मारत होते, अन् गप्पा मारता मारता विषय निघाला..... स्त्री चारित्र्याचा तो विषय होता त्यामुळे तर आणखीनच तळपायाची आग मस्तकात गेली, राग तर कधी येत नाही पण प्रश्र्न चारित्र्यावर आलेला, मग मलाही शांत राहावेलं गेलं नाही......!!  आधी मस्त गोड गोड बोलणं चालू होतं, थोडी तब्बेतीचीही विचारपूस झालीच म्हणा.  तो म्हणाला कि आजकाल मुली सर्वच करून मोकळ्या होतात म्हणे, आजकालच्या मुली वर्जिन नाही राहील्यात, असंही तो बोललेला. त्यामुळे प्रचंड राग आला. मग मी ही त्यावर म्हटले की, हो तुझंही बरोबरच आहे म्हणा, पण हेही शाश्वत सत्य आहे‌ कि, मुलीही एकट्याने ते सर्व करून चुकत नाही तर त्यात तुम्हा मुलांचा ही समावेश असतोच असतो.  मग आम्ही मुलींनीही म्हणावं कि आजकालचे मुलंही वर्जिन राहीलेले नाहीत........!! मग का यामध्ये केवळ महीलांना आधी मारलं जावं त्यांच्यावर आरोप करून....?? मान्य आहे कि, सेक्स ही नैसर्गिक क्रिया आहे आणि ते करणं त्यात काही चुकीचं नाही पण ते करताना आपल्या भावना कशा आहेत, यावर बरंच काही डिपेंड असतं. नाहीतर मग रेप ही चांगलाच ठरवला गेला अस...

होऊनी स्वछंदी, थोडं बेभान होऊन जगावे, वारा नकारात्मकतेचा सोडुन सकारात्मकतेने नहावे..!! होऊनी स्वत:चंच आदर्श थोडं खंबिरतेने राहावे, सोडून विचार समाजाच्या विचारसरणीचा,थोडं विचारशिलतेने लढावे....!!

खुप अभिमान वाटतो कधी कधी अन् बर्याचदाही मुलगी म्हणून जन्माला आल्याचा, पण तेवढाच तिरस्कारही येतो न बदलणार्रा समाजाच्या बुरसट विचारसरणीचा, मिळालं स्वातंत्र तरीही अनुभव येतोच आहे कधीकाळी पारतंत्र्याचा, तरीही आशा ठेवून थोडं खंबिरतेने जगते आहे, बदलणार्रा परिस्थितीचा, कपाळाला टिकली, हातात बेड्या सारख्या बांगड्या पण थोडा आनंद ही आहे संस्कारांना जपण्याचा, कधी कधी द्वेषही येतो सांगताच क्षणी मुलगी म्हणून जन्माला आले तर वडीलांनी चेहरा न पाहण्याचा, पण काय करावं राव आता थोडं त्यांच्या भावनेचाही येते किव पायवंडा घसरताना महिलेचा, तरीही स्वत:च्या कर्तृत्वाची अन् अस्तित्वाची जाणीव ठेवत अभिमान बाळगावा "नारीशक्तीचा"....!! - राधेक्रिष्णा 

राडा MPSC चा, Solution test series चं.....!! या mpsc करणार्यांकडे पाहीलं न राजेहो तर भाय किव येते हो, काहीजण सकाळ ते संध्याकाळ अन् काही तर रात्रभर जागतात अभ्यास करताना दिसतात.  पण तरीही सकाळी थोडा वेळ झाला कि अन् सायंकाळ झाली कि यातले अर्धे तर गायबच होतात राव... त्याचं कारण असं कि तेव्हाची त्यांची धाव ही असते चहाच्या टपरीवर गप्पा मारत मारत थोडा आळसाला लाथ मारता मारता चहाचे सीप ओढणं चालू असतं राव या mpsc वाल्यांचं.....!! ते तरी काय करन म्हणावं अभ्यास करून करून बिचारे थकून भागून जातात अन् त्यातल्या त्यात आमचं सरकारही थोडं मुयारच म्हणावं जास्त जागांची सुनावणीही करत नाही ....!! मग काय काहींचे तर डोक्याचे केसही हळूहळू उडुन जातात किती अभ्यास करावा अन् किती जागा निघेल या भीतीने....!! पण आपण आपलं सातत्य ठेवून अभ्यास करत राहावं हेच शाश्वत आहे. कारण गीतेमध्येही सांगितलंय कि कर्म करत राहा फळाची अपेक्षा न करता. यात तर काही काही विद्यार्थी हे अभ्यासच अभ्यास करत असतात न कि स्वत:ची परीक्षा घेत आत्मपरीक्षण करुन आपण कुठे आहोत याची गोड जाणीव घेत स्वत:ला एक स्वत:च शाबासकीची थाप मारत चुकांमधून शिकत पु...

नात्यांच्या संरचनात्मक बंधनात असताना...... नातं थोडं घट्ट असावं म्हणतो, जे कधीही तुटणार नाही, जे शेवटपर्यंत साथ देईल. पण त्यात स्वार्थ मात्र मुळीच नसावा आणि असेल तर त्याला नातंही म्हणूच नये....!! पण जी माणसे आपली असतात ती कधीच आपली साथ सोडत नाही, आपल्या पाठीशी खंबीरपणे उभे राहतात, आपल्या यशापयशात धीर देतात ज्यामुळे आपली व्यक्ती दुरावण्याची जराही भीती उरत नाही. परंतु सध्याच आयुष्यात आलेली, जिने कधीही आपल्याला जाणून घेण्याचा प्रयत्न केला नाही, पण मात्र आपल्याशी तिच्या स्वार्थापायी आपल्या मनाला जिंकण्यासाठी थोडं वरकरणी तिचं गोड बोलणं मनाला भाऊन तिच्या त्या खोट्या शपथा देणं, किंवा खोट्या खोट्या अटीला बडी पडून आपल्या जिवलगांनी दिलेल्या शिकवणीला कधीच विसरता कामा नये. कारण शेवटी आपलीच माणसे आपल्याला आणखी धाडसी बनण्याचं शिकवीत असतात. मग कुणाच्या सानीध्यात येऊन त्या संस्कारांना का बरे विसरावे.......?? एक वाक्य  ध्येयाच्या वाटेवरून चालता चालता एका अविश्वसनीय मार्गदर्शकाने हे कानी टाकलं होतं, कि "सर्वच गोडबोली माणसे हे चांगली नसतात" पण आता त्याचा प्रत्यक्ष जीवनात अनुभव देखील...

प्रेम म्हणजे धाडस..... प्रेम म्हणजे एक सुंदर भावना..... प्रेम म्हणजे कधीही एकटं न पडण्याची आस.... प्रेम म्हणजे जवळ नसूनही मनात कायमच असल्याचा गोड भास..... प्रेम म्हणजे एक हात मदतीचा जो कायमच हातात राहील ही भावना........ प्रेम म्हणजे निभावलं तर आयुष्यच आहे..... नाही तर वाळवंट ही बेहत्तर आहे.......!! प्रेम म्हणजे अतुट विश्र्वास....!! प्रेम म्हणजे अविश्वसनीय नातं......!! प्रेम म्हणजे बंध प्रेमाचा.....!! प्रेम म्हणजे गंध मनाचा....‌‌‌‌‌..!!